هوایِ وصل او...

تمامِ عمر خود را در ادایـــــــــــم

که شاید من شوم خاکِ ولایــم

سرم را گرم این دنیا نه بلـــــکه

سرم را گرم مولایم نمــــــــــایم

چنان در کوی نامش من اسیرم

که در زندان دنیا خوش بســایم

هوایِ عطر او بویی خدایــــست

اگر عطرش رسد من پر گشـایم

گهی با خود بگویم در خیــــــالم

نباشد او بیاید من نیــــــــــــــایم

هوای وصل او آمــــــــــال هر کس

خدایا روزیم کـــــــــــن این هوایم

"ایمان"

نوشته شده در چهارشنبه 92/2/25ساعت 12:20 صبح توسط ایمان غفاری نظرات ( ) |